Einde eerste week!
Door: Ewoudenlotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
12 Februari 2012 | Nepal, Kathmandu
Namaste!
Het is nu halfzes in de avond, reeds pikkedonker en reeds terug van het weeshuis, dus voor we iets gaan eten, dachten we snel nog eens te internetten! Het zijn alweer zeer drukke dagen geweest, we leerden de kinderen en de omgeving al heel wat beter kennen. Aangezien de taxi's hier nogal veel geld durven vragen van toeristen, besloten we vanaf woensdag met de fiets naar het weeshuis te rijden. Wat een avontuur is me dat, geen enkele straat waar geen put te vinden is en ze zijn bovendien nog eens bezaaid met voetgangers (er zijn hier bijna geen voetpaden), fietsers, motorfietsen riksja's, auto's en occasioneel eens een heilige koe of twee. Toch gaat het met de fiets vlotter dan met de taxi of te voet, aangezien dat na zeven uur 's avonds heel gevaarlijk kan zijn voor toeristen, vertelde Krishna ons. Aangezien de kinderen nog examens hadden tot vrijdag, en dus geen vrije tijd hadden, besloten we donderdag en vrijdag te gebruiken om wat te gaan sightsee'en, met Kusma als gids. Donderdag bezochten we de 'monkeytemple'. Na een fikse wandeling kwamen we uiteindelijk aan aan de tempel. Meteen komen er kinderen op je af die om geld vragen. Krishna zei ons beter geen geld te geven aan de kinderen, omdat ze dat geld blijkbaar gebruiken om sigaretten mee te kopen. Wel heel moeilijk om zo een kind te negeren. Binnen het tempelcomplex zit het vol apen, we zagen er al een stuk of 15 zitten, druk bezig met elkaar te ontvlooiien, een heel grappig zicht. Ik vertelde Kusma dat bij ons aapjes alleen te bezichtigen zijn in de zoo, en ze was oprecht verbaasd. In Nepal leven de mensen immers naast de dieren. Aapjes, honden, koeien en tientallen arenden die cirkelen in de lucht. Om bij de stupa van de apentempel te geraken, moet je eerst een trap beklimmen. En wat voor een trap, enorm veel treden en allemaal heel steil.De trap werd gebouwd door koning Patrap Malla in de zeventiende eeuw. Naarmate we vorderden, doemde de stupa voor ons op, een soort van witte koepel met daarboven een bijenkorfstructuur, met daaronder de ogen van Boedha. De bijenkorf, die uit dertien delen bestaat, vertegenwoordigd de dertien stappen die de mens moet passeren vooraleer hij het nirvana kan bereiken. Onder de stupa vind je gebedsrollen, die men kan ronddraaien om de gebeden snel en efficient te kunen lezen. Geen idee wat erop geschreven staat, ik vroeg het aan Kusma maar zij weet het ook niet aangezien het Tibettaans is. Daarna wandelden we verder en zagen we nog veel prachtige beelden, kleine tempels enz. Na het bezoek liepen we terug langs het complex en waren we getuige van onze eerste begrafenis. Het was er een van de Boedhistische Tamangcultuur vertelde Kusma ons, die toch net iets meer besloten is dan die bij de Hindu-cultuur, waar de lijken op een steen aan de oever van de Bagmatirivier publiekelijk worden verbrand. Op de weg naar het weeshuis kochten we nog flesjes nagellak voor de meisjes en fruit voor alle kinderen. De kinderen waren, toen we in het weeshuis aankwamen net thuis van school em kregen les van de prive-leraar, dus hadden we tijd voor thee en koekjes. We leerden Ku;ari en Kusma een aantal Belgische woordjes zoals danku, graag gedaan, mooi, lekker en zij leerden ons subha behani (goedemorgen), subha din ( goededag), subha ratri (goede avond), metoo ( lekker) en dhenyebat (danku). Na de kindjes nog wat opgevraagd te hebben, gingen we terug naar het hotel, want de dag erna zouden we Durbar Square bezoeken. We werden die dag begeleid door Kusma en haar nicht Singa, wat heel erg leuk was, aangezien ze allebei echte giecheltrienen zijn en ik deed graag mee. Ewoud was dus op baan met drie vrouwen, maar hij zei dat hij het leuk vond. :) Op het plein staat het paleis van de vroegere koningen van Nepal en nog een aantal tempels. We bezochten ook het museum, waar we meer leerden over de geschiedenis van Nepal. Daar ontdekte ik dat de jaartelling in Nepal verschilt van de onze, hier is het nu 2068. Na het bezoek aan het museum wandelden we daar nog wat rond om foto's te nemen, en Kusma en Singa toonden zich gewillige modellen. We verlieten Durbar Square en gingen naar de Bhimsen-toren. 188 treden hoog, dus hadden we en prachtig uitzicht over Kathmandu valley. Voor we teruggingen naar het weeshuis, aten we nog momo, een soort van dumpling met vlees van waterbuffel binnenin en pikante saus. Even duidelijk stellen: wat in Belgie doorgaat als pikant is peanuts vergeleken met pikant voedsel hier. Maar desondanks was het echt heel lekker. Terug in het weeshuis speelden we wat met de kinderen em keken we samen wat tv. Heel grappig: 22 kinderen voor een klein teeveetje. Prabin en Angil waren echter niet geinteresseerd in de tv en speelden wat met ons. Prabin trekt enorm veel naar Ewoud, superschattig om ze bezig te zien. Angil zit vaak bij mij en dan zingen we samen eens. Voor een zevenjarige kan hij ongelooflijk mooi zingen, maar dat zullen jullie achteraf wel horen op video. De volgende dag waren de kinderen volledig vrij, dus besloten we te gaan picnicken in Balaju park, niet zo ver van het weeshuis. Wij zorgden voor het eten. We hadden fruit gekocht, koekjes, fruitsap, chocolademelk en een voetbal en badmintongerei, de kinderen waren heel blij. De hele dag hebben we daar gespeeld en iederen had het naar zijn zin, zelfs Neema, een van de meisjes die daarvoor heel erg in zichzelf gekeerd was omdat ze moeite had bij het studeren voor de examens. Ook Kumari had eens even vrijaf van haar koken en speelde met de kinderen. Ewoud en ik waren daar wel een ware attractie. Ewoud vertelde me dat een aantal jongens foto's aan het nemen waren van ons, heel vreemd. Maar ondanks de nieuwsgierigheid van de mensen hier is iedereen echt zo enorm vriendelijk, en raak je al heel snel aan de praat met complete vreemden, heel erg leuk dus. Na de picknick in het park gingen Ezoud en ik naar Kusma's kamer, aangezien ze ons uitgenodigd had daar te eten. Daar aten we (jaja, opnieuw) rijst met curry, heel lekker, maar achteraf zeiden we tegen elkaar de volgende dag toch eens iets anders te gaan eten :)) Dus nu zijn we op weg naar het restaurant R2K, op aanraden van Julie (die het weeshuis heeft opgericht), om eens Israelisch te eten!
Vele groetjes aan iedereen!
Suba Ratri!
Ewoud en Lotte
Het is nu halfzes in de avond, reeds pikkedonker en reeds terug van het weeshuis, dus voor we iets gaan eten, dachten we snel nog eens te internetten! Het zijn alweer zeer drukke dagen geweest, we leerden de kinderen en de omgeving al heel wat beter kennen. Aangezien de taxi's hier nogal veel geld durven vragen van toeristen, besloten we vanaf woensdag met de fiets naar het weeshuis te rijden. Wat een avontuur is me dat, geen enkele straat waar geen put te vinden is en ze zijn bovendien nog eens bezaaid met voetgangers (er zijn hier bijna geen voetpaden), fietsers, motorfietsen riksja's, auto's en occasioneel eens een heilige koe of twee. Toch gaat het met de fiets vlotter dan met de taxi of te voet, aangezien dat na zeven uur 's avonds heel gevaarlijk kan zijn voor toeristen, vertelde Krishna ons. Aangezien de kinderen nog examens hadden tot vrijdag, en dus geen vrije tijd hadden, besloten we donderdag en vrijdag te gebruiken om wat te gaan sightsee'en, met Kusma als gids. Donderdag bezochten we de 'monkeytemple'. Na een fikse wandeling kwamen we uiteindelijk aan aan de tempel. Meteen komen er kinderen op je af die om geld vragen. Krishna zei ons beter geen geld te geven aan de kinderen, omdat ze dat geld blijkbaar gebruiken om sigaretten mee te kopen. Wel heel moeilijk om zo een kind te negeren. Binnen het tempelcomplex zit het vol apen, we zagen er al een stuk of 15 zitten, druk bezig met elkaar te ontvlooiien, een heel grappig zicht. Ik vertelde Kusma dat bij ons aapjes alleen te bezichtigen zijn in de zoo, en ze was oprecht verbaasd. In Nepal leven de mensen immers naast de dieren. Aapjes, honden, koeien en tientallen arenden die cirkelen in de lucht. Om bij de stupa van de apentempel te geraken, moet je eerst een trap beklimmen. En wat voor een trap, enorm veel treden en allemaal heel steil.De trap werd gebouwd door koning Patrap Malla in de zeventiende eeuw. Naarmate we vorderden, doemde de stupa voor ons op, een soort van witte koepel met daarboven een bijenkorfstructuur, met daaronder de ogen van Boedha. De bijenkorf, die uit dertien delen bestaat, vertegenwoordigd de dertien stappen die de mens moet passeren vooraleer hij het nirvana kan bereiken. Onder de stupa vind je gebedsrollen, die men kan ronddraaien om de gebeden snel en efficient te kunen lezen. Geen idee wat erop geschreven staat, ik vroeg het aan Kusma maar zij weet het ook niet aangezien het Tibettaans is. Daarna wandelden we verder en zagen we nog veel prachtige beelden, kleine tempels enz. Na het bezoek liepen we terug langs het complex en waren we getuige van onze eerste begrafenis. Het was er een van de Boedhistische Tamangcultuur vertelde Kusma ons, die toch net iets meer besloten is dan die bij de Hindu-cultuur, waar de lijken op een steen aan de oever van de Bagmatirivier publiekelijk worden verbrand. Op de weg naar het weeshuis kochten we nog flesjes nagellak voor de meisjes en fruit voor alle kinderen. De kinderen waren, toen we in het weeshuis aankwamen net thuis van school em kregen les van de prive-leraar, dus hadden we tijd voor thee en koekjes. We leerden Ku;ari en Kusma een aantal Belgische woordjes zoals danku, graag gedaan, mooi, lekker en zij leerden ons subha behani (goedemorgen), subha din ( goededag), subha ratri (goede avond), metoo ( lekker) en dhenyebat (danku). Na de kindjes nog wat opgevraagd te hebben, gingen we terug naar het hotel, want de dag erna zouden we Durbar Square bezoeken. We werden die dag begeleid door Kusma en haar nicht Singa, wat heel erg leuk was, aangezien ze allebei echte giecheltrienen zijn en ik deed graag mee. Ewoud was dus op baan met drie vrouwen, maar hij zei dat hij het leuk vond. :) Op het plein staat het paleis van de vroegere koningen van Nepal en nog een aantal tempels. We bezochten ook het museum, waar we meer leerden over de geschiedenis van Nepal. Daar ontdekte ik dat de jaartelling in Nepal verschilt van de onze, hier is het nu 2068. Na het bezoek aan het museum wandelden we daar nog wat rond om foto's te nemen, en Kusma en Singa toonden zich gewillige modellen. We verlieten Durbar Square en gingen naar de Bhimsen-toren. 188 treden hoog, dus hadden we en prachtig uitzicht over Kathmandu valley. Voor we teruggingen naar het weeshuis, aten we nog momo, een soort van dumpling met vlees van waterbuffel binnenin en pikante saus. Even duidelijk stellen: wat in Belgie doorgaat als pikant is peanuts vergeleken met pikant voedsel hier. Maar desondanks was het echt heel lekker. Terug in het weeshuis speelden we wat met de kinderen em keken we samen wat tv. Heel grappig: 22 kinderen voor een klein teeveetje. Prabin en Angil waren echter niet geinteresseerd in de tv en speelden wat met ons. Prabin trekt enorm veel naar Ewoud, superschattig om ze bezig te zien. Angil zit vaak bij mij en dan zingen we samen eens. Voor een zevenjarige kan hij ongelooflijk mooi zingen, maar dat zullen jullie achteraf wel horen op video. De volgende dag waren de kinderen volledig vrij, dus besloten we te gaan picnicken in Balaju park, niet zo ver van het weeshuis. Wij zorgden voor het eten. We hadden fruit gekocht, koekjes, fruitsap, chocolademelk en een voetbal en badmintongerei, de kinderen waren heel blij. De hele dag hebben we daar gespeeld en iederen had het naar zijn zin, zelfs Neema, een van de meisjes die daarvoor heel erg in zichzelf gekeerd was omdat ze moeite had bij het studeren voor de examens. Ook Kumari had eens even vrijaf van haar koken en speelde met de kinderen. Ewoud en ik waren daar wel een ware attractie. Ewoud vertelde me dat een aantal jongens foto's aan het nemen waren van ons, heel vreemd. Maar ondanks de nieuwsgierigheid van de mensen hier is iedereen echt zo enorm vriendelijk, en raak je al heel snel aan de praat met complete vreemden, heel erg leuk dus. Na de picknick in het park gingen Ezoud en ik naar Kusma's kamer, aangezien ze ons uitgenodigd had daar te eten. Daar aten we (jaja, opnieuw) rijst met curry, heel lekker, maar achteraf zeiden we tegen elkaar de volgende dag toch eens iets anders te gaan eten :)) Dus nu zijn we op weg naar het restaurant R2K, op aanraden van Julie (die het weeshuis heeft opgericht), om eens Israelisch te eten!
Vele groetjes aan iedereen!
Suba Ratri!
Ewoud en Lotte
-
12 Februari 2012 - 13:11
Irene:
ja,lotte en ewoud wat jullie daar allemaal zien het is de moeite hè dat er hier moest een aap lopen wij zouden wat doen,en daar lopen ze maar in het rond amaai,geniet er maar van hè zo lezen wij ook wat er daar te zien is groetjes. -
12 Februari 2012 - 13:55
Sara En Wouter:
Hey! Zo leuk dat jullie nog wat vrije tijd hebben om de toerist uit te hangen! Ik denk dat ze jullie daar niet zo gauw gaan vergeten: al die lekkere koekjes en fruit heerlijk! Genieten en terugkomen hé!
xxx -
12 Februari 2012 - 14:31
Herman:
Jullie beleven daar precies nogal wat! Klinkt zeer leuk allemaal. Wat de loslopende apen betreft, zolang ze geen muziek beginnen spelen voel ik me niet bedreigd. Veel plezier nog daar en groeten uit Kreta. -
12 Februari 2012 - 17:06
Tante Martine:
Ik lees je reisverslag met volle belangstelling, ik kan mij de situatie zo voorstellen. Dat apengedoe heb ik al eerder op T.V gezien, het is waarschijnlijk de moeite. Het is ook leuk dat je daar al zoveel mensen hebt die een goeie band met je opbouwen. Deze reis zal je nooit vergeten. Geniet ervan en de Groetjes,
dikke kussen van ons allen -
12 Februari 2012 - 17:18
De Caveyekes:
Oh, we vinden het super leuk om al jullie avonturen te lezen. We zijn blij dat jullie het er leuk vinden. Victor heeft de link al doorgegeven op school en ze volgen jullie reisverhaal nu ook in de klas. Tof hé.
Allé, geniet er nog van om al die toffe gastjes een leuke tijd te geven en we zien er al naar uit om terug meer nieuws van jullie te horen.
Vele groetjes uit het witte België. xxx -
12 Februari 2012 - 19:51
Mama Marleen:
Weeral eens dolblij om jullie reisverslag en jullie foto's op Facebook, daarom: dhenyebat Ewoud en Lotte! Toch ook een tikkeltje bezorgd : heel voorzichtig met die fietsen hé, want de zwakke weggebruiker verliest het wel van de Heilige koe, denk ik ;-)! Dikke kussen, mams. -
13 Februari 2012 - 18:08
Maaike:
Fijn verslag alweer, en superwijze foto's! Die vlagjes, precies Peking Express maar in 't echt :D! En Israëlisch in Nepal, daar moet je de volgende keer zéker verslag van uitbrengen.
Ah, en de bijen in de bijenkorf drinken allemaal t(h)ee!
Groetjes en een dikke knuffel voor jullie allebei,
uw liefste taalpurist ;-) -
13 Februari 2012 - 18:59
Sung:
Heel tof verslag weer! Kijk al uit naar het volgende! Veel plezier! xxx -
14 Februari 2012 - 16:55
Jelle:
Ewoud en voetbal, prachtig :-) Geef je me de namen door van de talentjes die je opmerkt? :p -
15 Februari 2012 - 15:43
Stefaan Suzanne Laur:
ben benieuwd of het israelisch eten lekker was lijkt me een toffe reis groetjes uit nieuwpoort -
16 Februari 2012 - 09:28
Haustraete Lieve:
Dag Lotte en Ewoud,
Leuk om je reisverslagen te lezen.Thuis heb ik een groot apinneke lopen. Geniet ervan en tot weldra, want je vriendinneke mist je al.
-
17 Februari 2012 - 15:32
Stefaan, Suzanne, La:
Leuk om jullie reisverslag te lezen.
Gelukkige verjaardag aan Ewoud. Maak er maar een subha din van.
Groetjes vanuit Nieuwpoort
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
